البركة - بركت

البركة - بركت میزان الحکمه ، جلد 1 ، صفحه 543 -549

البركة

بركت

٣٥٥ -  مَعنَى البَرَكَة

معناى بركت

(وَ جَعَلَنِي مُبارَكا أَيْنَ ما كُنْتُ و أَوْصانِي بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ ما دُمْتُ حَيّا) . [1]«و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته و به اداى نماز و زكات در همه عمرم سفارش كرده است».

(وَ قُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِي مُنْزَلاً مُبَارَكا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ) . [2]«و بگو: اى پروردگار من! مرا در جايگاهى پر بركت فرود آور كه تو نيكترين مهمان نوازانى».

(انظر) الأنعـام : ٩٢ ، ١٥٥ ، الأنبياء : ٥٠ ، ص : ٢٩ ، آل عمران : ٩٦ ، النور : ٣٥ ، ٦١ ، القصص: ٣٠. ١٨٠٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِه تعالى :    «و جَعَلَني مُبارَكا أيْنَما كُنتُ»    ـ : نَفّاعا . [3]امام صادق عليه السلام ـ در تفسير آيه «و هر جا كه باشم مرا با بركت ساخته است» ـ فرمود : يعنى بسيار بهره رسان.

(انظر) الزراعة : باب ١٥٧٤ .

٣٥٦ - ما يُوجِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زا

(وَ لَـوْ أَنَّ أَهْـلَ الْقُـرَى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [4]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨١٠- رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : إذَا التّاجِرانِ صَدَقا بورِكَ لَهُما ، فَإِذا كَذِبا و خانا لَم يُبارَك لَهُما . [5]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر دو معامله گر راست بگويند، براى هر دو خجسته مى شود. پس هرگاه دروغ بگويند و خيانت كنند، براى هيچ كدام خجسته نخواهد بود.

١٨١١- عنه صلى الله عليه و آله : إنَّ فِي الرِّفقِ الزِّيادَةَ وَ البَرَكَةَ ، و مَن يُحرَمِ الرِّفقَ يُحرَمِ الخَيرَ .[6] پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در مدارا، فزونى و بركت است، و هر كه از مدارا محروم باشد، از خير، محروم گشته است.

١٨١٢- عنه صلى الله عليه و آله : القَناعَةُ بَرَكَةٌ . [7]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قناعت، بركت است.

١٨١٣- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكَةُ فِي المُماسَحَةِ . [8]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ، در آسان گرفتن است.

١٨١٤- عنه صلى الله عليه و آله : كِيلوا طَعامَكُم ، فإنَّ البَرَكةَ في الطَّعامِ المَكِيلِ . [9]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوراك (غلاّت) خود را كيل كنيد كه بركت در خوراك كيل و پيمانه شده است.

١٨١٥- عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثٌ فيهنَّ البَرَكَةُ : البَيعُ إلى أجَلٍ ، و المُقارَضَةُ ، و إخْلاطُ البُرِّ بالشَّعيرِ للبَيتِ لا للبَيعِ . [10]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در سه چيز بركت است: خريد و فروش مدّت دار (نسيه فروشى)، وام دادن به يكديگر و مخلوط كردن گندم با جو براى مصرف خانه نه براى فروش.

١٨١٦- عنه صلى الله عليه و آله : البَرَكةُ عَشرَةُ أجزاءٍ : تِسْعةُ أعْشارِها في التِّجارةِ، و العُشرُ الباقي في الجُلودِ . [11]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بركت ده قسمت است: نه دهم آن در بازرگانى است و يك دهم ديگر در پوستها [ى دام ].

١٨١٧- الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ لِكُمَيلِ بنِ زِيادٍ ـ : يا كُمَيلُ ، البَرَكَةُ في مالِ مَن آتَى الزَّكاةَ ، و واسَى المُؤمِنينَ ، و وَصَلَ الأَقرَبينَ ..[12]امام على عليه السلام ـ به كميل بن زياد ـ فرمود : اى كميل! بركت ، در مال كسى است كه زكات بپردازد ، با مؤمنانْ مواسات داشته باشد ، و به خويشاوندانْ نيكى رساند.

١٨١٨- عنه عليه السلام : بالعَدلِ تَتَضاعَفُ البَرَكاتُ .[13]امام على عليه السلام : با عدالت و دادگرى، بركتها دو چندان مى شود.

١٨١٩- الإمامُ الحسينُ عليه السلام ـ في حديثٍ طويلٍ في الرَّجْعةِ ـ : و لَتَنْزِلَنَّ البَرَكةُ مِن السَّماءِ إلى الأرضِ ، حتّى إنّ الشَّجَرةَ لَتَقْصِفُ بِما يُريدُ اللّه ُ فيها مِن الثّمرِ ، و ليُؤكَلَنَّ ثَمَرةُ الشِّتاءِ في الصَّيفِ و ثَمَرةُ الصَّيفِ في الشِّتاءِ ، و ذلكَ قول اللّه ِ تعالى :    «و لو أنّ أهلَ القُرى آمَنُـوا وَ اتَّقَـوْا لَفَتَحْنـَا عَلَيْهِـمْ بَرَكَاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ»    . [14]امام حسين عليه السلام ـ در حديثى طولانى درباره رجعت ـ فرمود : هر آينه بركت از آسمان به زمين فرو مى ريزد، تا آنجا كه درختان، از سنگينى ميوه هايى كه خداوند برايشان خواسته، مى شكنند. در تابستان، ميوه زمستانى خورده مى شود و در زمستان ميوه تابستانى. اين سخن خداوند متعال است كه فرمود: «اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند ، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ؛ ولى [پيامبران را ]تكذيب كردند ، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٠- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ النّاسَ يَستَغنونَ إذا عُدِلَ بَينَهُم ، و تُنزِلُ السَّماءُ رِزقَها ، و تُخرِجُ الأَرضُ بَرَكَتَها بِإِذنِ اللّه ِ تَعالى .[15] امام صادق عليه السلام : اگر ميان مردم دادگرى شود ، همه بى نياز مى شوند ، آسمان روزى خود را فرو مى ريزد ، و زمين به اذن پروردگار متعال ، بركت خويش را بيرون مى آورد .

١٨٢١- الإمامُ الرِّضا عليه السلام : أوحَى اللّه ُ عزّ و جلّ إلى نبيٍّ مِن الأنبياءِ : إذا اُطِعْتُ رَضِيتُ ، و إذا رَضِيتُ بارَكْتُ ، و ليسَ لِبَرَكتي نِهايةٌ . [16]امام رضا عليه السلام : خداوند عزّ و جلّ به يكى از پيامبران خود وحى فرمود كه : هرگاه اطاعت شوم ، خشنود مى گردم و چون خشنود گردم ، بركت مى دهم و بركت من پايانى ندارد.

(انظر) التجارة : باب ٤٤٠ ، ٤٤١ . الرزق : باب ١٤٩٦ . الرفق : باب ١٥٣٥ . الضيافة : باب ٢٣٥٦ .

٣٥٧ - ما يُذهِبُ البَرَكةَ

عوامل بركت زدا

(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ القُرَى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنْ كَذَّبُوا فَأَخَذْنَاهُمْ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ) . [17]«اگر مردم قريه ها ايمان آورده و پرهيزگارى پيشه كرده بودند، بركتهاى آسمان و زمين را به رويشان مى گشوديم ولى [ پيامبران را] تكذيب كردند، ما نيز آنان را به كيفر كردارشان گرفتار كرديم».

١٨٢٢- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أرْبَعٌ لا تَدخُلُ بَيتا واحدةٌ مِنهُنَّ إلاّ خَرِبَ و لَم يَعْمُرْ بالبَرَكةِ : الخِيانةُ ، و السَّرِقةُ ، و شُربُ الخمرِ ، و الزِّنا . .[18]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چهار چيز است كه اگر يكى از آنها به خانه اى درآيد آن را ويران مى كند و با بركتْ آبادان نمى شود: خيانت، دزدى، شرابخوارى و زنا.

١٨٢٣- عنه صلى الله عليه و آله : تُرفَعُ البَرَكَةُ مِنَ البَيتِ إذا كانَت فيهِ الخِيانَةُ ..[19]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر در خانه اى خيانت باشد بركت از آن برداشته مى شود.

١٨٢٤- عنه صلى الله عليه و آله : مَن حَبَسَ عَن أخيهِ المُسلِمِ شَيئا مِن حَقِّهِ ، حَرَّمَ اللّه ُ عَلَيهِ بَرَكَةَ الرِّزقِ إلاّ أن يَتوبَ . .[20]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه چيزى از حقّ برادر مسلمانش را نگه دارد [و به او ندهد] ، خداوند بركت روزى را بر او حرام مى كند مگر آن كه توبه كند.

١٨٢٥- عنه صلى الله عليه و آله : مَن تَعَلَّمَ العِلمَ رِياءً و سُمعَةً يُريدُ بِهِ الدُّنيا ، نَزَعَ اللّه ُ بَرَكَتَهُ ، و ضَيَّقَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ ، و وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ ، و مَن وَكَلَهُ اللّه ُ إلى نَفسِهِ فَقَد هَلَكَ ..[21]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از روى ريا و سُمعه (رسيدن به گوش مردم) و به قصد دنياخواهى علم بياموزد خداوند بركتش را از آن مى گيرد ، زندگى اش را بر او سخت مى گيرد و او را به حال خودش وا مى گذارد ، و هر كس كه خدا او را به حال خودش وا گذارد هلاك شده است .

١٨٢٦- عنه صلى الله عليه و آله : الحَلفُ مَنفَقَةٌ لِلسِّلعَةِ ، مَمحَقَةٌ لِلبَرَكَةِ . [22]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : قسم خوردن، كالا را مى كاهد و به پايان مى رساند و بركت را از بين مى برد.

١٨٢٧- عنه صلى الله عليه و آله : مَن غَشَّ أخاهُ المُسلِمَ ، نَزَعَ اللّه ُ عنه بَرَكَةَ رِزقِهِ . [23]پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس برادر مسلمانش را بفريبد ، خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد.

١٨٢٨- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا ظَهَرتِ الجِناياتُ ارْتَفَعتِ البَرَكاتُ . .[24]امام على عليه السلام : هرگاه گناهان، بسيار و آشكارا گردد بركتها از ميان مى رود.

١٨٢٩- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ مَعَ الإِسرافِ قِلَّةَ البَرَكَةِ .[25]امام صادق عليه السلام : با اسراف ، كمىِ بركت است.

١٨٣٠- الإمامُ الجوادُ أو الإمامُ الهاديُّ عليهما السلام ـ لِداوودَ الصَّرْميّ ـ : يا داوودُ ، إنّ الحرامَ لا يَنْمي ، و إنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ ، و ما أنْفَقهُ لَم يُؤجَرْ علَيهِ ، و ما خَلّفَهُ كانَ زادَهُ إلَى النّارِ . .[26]امام جواد عليه السلام يا امام هادى عليه السلام ـ به داوود صرمى ـ فرمود : اى داوود! مال حرام رشد نمى كند و اگر هم رشد كند، براى صاحبش بركتى ندارد و اگر از آن چيزى انفاق كند، پاداشى نخواهد ديد و آنچه پس از خود بر جاى گذارد ره توشه او به سوى دوزخ است.

١٨٣١- الكافي عن أحمد بن أحمد عن بعض رجاله .[27]: مَن فَحَشَ عَلى أخيهِ المُسلِمِ ، نَزَعَ اللّه ُ مِنهُ بَرَكَةَ رِزقِهِ ، و وَكَلَهُ إلى نَفسِهِ ، و أفسَدَ عَلَيهِ مَعيشَتَهُ . [28] الكافى ـ به نقل از احمد بن احمد، از برخى استادانش ـ : هر كس به برادر مسلمانش دشنام دهد خداوند بركت روزى اش را از او مى گيرد و او را به خودش وا مى گذارد و زندگى اش را برايش تباه مى كند.

(انظر) الرزق : باب ١٤٩٧ .

پی‌نوشت‌ها

[1] . مريم : ٣١ .

[2] . المؤمنون : ٢٩ .

[3] . الكافي : ٢ / ١٦٥ / ١١ .

[4] . الأعراف : ٩٦ .

[5] . الكافي : ٥ / ١٧٤ / ٢ .

[6] . الكافي : ٢ / ١١٩ / ٧ .

[7] . الجعفريّات : ١٦٠ .

[8] . السنن الكبرى : ٦ / ٥٩ / ١١١٨٩ .

[9] . كنز العمّال : ٩٤٣٤

[10] . كنز العمّال : ٩٤٣٦ .

[11] . بحار الأنوار : ١٠٣ / ٥ / ١٣ .

[12] . تحف العقول : ١٧٢ .

[13] . غرر الحكم : ٤٢١١ .

[14] . الخرائج و الجرائح : ٢ / ٨٤٩ / ٦٣ .

[15] . الكافي : ٣ / ٥٦٨ / ٦ .

[16] . الكافي : ٢ / ٢٧٥ / ٢٦ .

[17] . الأعراف : ٩٦ .

[18] . بحار الأنوار : ٧٩ / ١٩ / ٤ .

[19] . الفردوس : ٢ / ٧٣ / ٢٤١٣ .

[20] . كتاب من لا يحضره الفقيه : ٤ / ١٥ / ٤٩٦٨ .

[21] . مكارم الأخلاق : ٢ / ٣٤٨ / ٢٦٦٠ .

[22] . صحيح البخاري : ٢ / ٧٣٥ / ١٩٨١ .

[23] . ثواب الأعمال : ٣٣٧ / ١ .

[24] . غرر الحكم : ٤٠٣٠ .

[25] . الكافي : ٤ / ٥٥ / ٣ عن ابن أبي يعفور و يوسف بن عمار(ة) .

[26] . الكافي : ٥ / ١٢٥ / ٧ .

[27] . المعصوم المرويّ عنه غير معلوم ، فإن كان الصادق عليه السلام فالإرسال بأزيد من واحد ، و أحمد كأنّه البزنطي ، و ما زعم أنّه ابن عيسى بعيد كما لا يخفى على المتدرّب ، فيمكن الإرسال بواحد . و قوله «فحش» ككرم ، و ربّما يقرأ على بناء التفعيل . و من جملة أسباب فساد المعيشة نفرة الناس عنه و عن معاملته (مرآة العقول : ١٠ / ٢٧٨) .

[28] . الكافي : ٢ / ٣٢٥ / ١٣ و راجع بحار الأنوار : ٧٦ / ٣٦٥ .

این موضوعات را نیز بررسی کنید:

 

جدیدترین ها در این موضوع

نبوت در نهج البلاغه

نبوت در نهج البلاغه

همچنين در هدف اين پيام بحث مى كنيم، آيا هدف در اين حادثه چه بود: رفاه زندگى مادي، برداشتن فاصله طبقاتي، بالا بردن سطح انديشمندى و هوشمندي، مخالفت با قدرتها، با توجه به قدرتها؟، اينها سوالهائى ست كه براى شناختن آن حادثه، حادثه اى كه بى گمان يك واقعيت اجتماعى به حساب مى آيد، لازم است و پاسخ به اين سوالها روشنگر آن حادثه خواهد بود.
 ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغهʂ)

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(2)

حضرت در خطبه اى ديگر اين نكته را متذكر مى شوند كه پيامبراكرم صلوات الله عليه در زماني ظهور نمودند كه هيچ پيامبر ديگرى حضور نداشته است." أرسله على حين فترة من الرسل، و طول هجعة من الأمم، و انتفاض من المبرم... ذلك القرآن فاستنطقوه."؛ خداوند پيامبر(ص) را هنگامى فرستاد كه پيامبران حضور نداشتند، و امت ها در خواب غفلت بودند، و رشته هاى دوستى و انسانيت از هم گسسته بود.
 نبوت شناسی

نبوت شناسی

پزشك امت رسول الله صلى الله عليه و آله طبيب دوار بطبه، قدا حكم مراهمه، و اءحمى مواسمع، يضع ذلك حيث الحاحة اليه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پزشكى است سيار كه با طب خويش ‍ همواره به گردش مى پردازد و مرهم ها را به خوبى آماده ساخته و به هنگام نياز آنها را به كار مى برد.
No image

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(1)

پس از قرن ها تحقيق و بررسى درباره مسائل ديني، هنوز پرده از اسرار بسيارى از آنها برداشته نشده است، كه از جمله آنها اسرار نهفته نبوت و بعثت است، اگرچه از ظواهر آيات قرآن مى توان استفاده كرد كه بعثت پيامبران الهي، به ويژه پيامبراسلام صلى الله عليه و آله داراى اهدافى مى باشد. با توجه به آيات الهى به برخى از اهداف بعثت انبياء اشاره مى نمائيم.
 بعثت از ديدگاه اميرالمؤمنين علیه السلام

بعثت از ديدگاه اميرالمؤمنين علیه السلام

آنان را در بهترين وديعتگاه به امانت نهاد و در شريف ترين قرارگاه جاي داد. آنان را از اصلاب كريم به رحم هايي پاكيزه منتقل گردانيد. هرگاه يكي از آنان از جهان رخت برمي بست ديگري براي اقامة دين خدا جاي او را مي گرفت. تا كرامت نبوت از سوي خداوند پاك نصيب محمد(ص) گرديد. او را از برترين معادن و عزيزترين سرزمين ها بيرون آورد؛ از درختي كه پيامبرانش را از آن برآورده، و امينان وحي خود را از آن گلچين كرده بود.

پر بازدیدترین ها

 ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغهʂ)

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(2)

حضرت در خطبه اى ديگر اين نكته را متذكر مى شوند كه پيامبراكرم صلوات الله عليه در زماني ظهور نمودند كه هيچ پيامبر ديگرى حضور نداشته است." أرسله على حين فترة من الرسل، و طول هجعة من الأمم، و انتفاض من المبرم... ذلك القرآن فاستنطقوه."؛ خداوند پيامبر(ص) را هنگامى فرستاد كه پيامبران حضور نداشتند، و امت ها در خواب غفلت بودند، و رشته هاى دوستى و انسانيت از هم گسسته بود.
 سیمای رسول خدا از منظر نهج البلاغه

سیمای رسول خدا از منظر نهج البلاغه

در زمین دو امان و وسیله نجات از عذاب الهی بود که یکی از آنها برداشته شد، دومی را دریابید و به آن چنگ زنید. اما امانی که برداشته شد رسول خدا (ص) بود و امانی که باقی مانده استغفار است. خداوند تعالی می فرماید: خداوند آنها را عذاب نمی کند تا تو در میان آنها هستی و خداوند آنها را عذاب نمی کند در حالی که استغفار می کنند.
 فلسفه بعثت نبوي با تأكيد بر نهج‌البلاغه

فلسفه بعثت نبوي با تأكيد بر نهج‌البلاغه

از آنجا كه اميرالمومنين عليه‌السلام از حدود 10 سالگي تا پايان عمر پيامبر صلي‌الله عليه و آله در تمام صحنه‌ها با آن حضرت بوده لذا خود را در شناخت و شناساندن پيامبر بر ديگران مقدم مي‌داند. چنانكه در اين زمينه مي‌فرمايد: «بار خدايا، من اولين كسي هستم كه دعوت پيامبر را شنيدم و پاسخ مثبت دادم و در نماز رسول خدا كسي بر من پيشي نگرفته است
No image

ره آورد بعثت از منظر نهج البلاغه(1)

پس از قرن ها تحقيق و بررسى درباره مسائل ديني، هنوز پرده از اسرار بسيارى از آنها برداشته نشده است، كه از جمله آنها اسرار نهفته نبوت و بعثت است، اگرچه از ظواهر آيات قرآن مى توان استفاده كرد كه بعثت پيامبران الهي، به ويژه پيامبراسلام صلى الله عليه و آله داراى اهدافى مى باشد. با توجه به آيات الهى به برخى از اهداف بعثت انبياء اشاره مى نمائيم.
نبوت در نهج البلاغه

نبوت در نهج البلاغه

همچنين در هدف اين پيام بحث مى كنيم، آيا هدف در اين حادثه چه بود: رفاه زندگى مادي، برداشتن فاصله طبقاتي، بالا بردن سطح انديشمندى و هوشمندي، مخالفت با قدرتها، با توجه به قدرتها؟، اينها سوالهائى ست كه براى شناختن آن حادثه، حادثه اى كه بى گمان يك واقعيت اجتماعى به حساب مى آيد، لازم است و پاسخ به اين سوالها روشنگر آن حادثه خواهد بود.
Powered by TayaCMS